Parwalbuminy możemy podzielić na dwie grupy: alfa-parwalbuminy – występujące w mięśniach ssaków i ptaków, tolerowane przez nasz układ odpornościowy – oraz będące przyczyną alergii beta-parwalbuminy, których znaczne ilości znajdziemy przede wszystkim w mięsie ryb.
Co ciekawe, parwalbuminy znajdują się głównie w tzw. jasnym mięsie ryb. Ciemne mięso, doskonałym przykładem może być np. tuńczyk, posiada bardzo mało tych białek i w zdecydowanie mniejszym stopniu powoduje alergie.
Parwalbuminy zaliczamy przede wszystkim do alergenów pokarmowych, jednak mogą się one znajdować również w aerozolach podczas przetwarzania ryb, np. smażenia czy gotowania, i mogą przedostawać się do organizmu drogą wziewną, powodując alergię.
Parwalbuminy to typowy przykład panalergenów. Ponad 90% wszystkich osób z alergią na ryby jest uczulona na tę właśnie rodzinę białek. Charakteryzują się one również bardzo dużym podobieństwem, dlatego osoba uczulona na jeden gatunek ryby ma bardzo duże prawdopodobieństwo alergii na inny. Dlatego u osób z alergią na parwalbuminy zaleca się wykluczenie z diety wszystkich ryb. Izolowana alergia tylko na jeden gatunek ryby zdarza się niezwykle rzadko.
Reakcje krzyżowe parwalbumin ryb. Linie ciągłe reprezentują udokumentowaną reaktywność krzyżową.
Opracowano na podstawie: EAACI Mollecullar Allergology User’s Guide, European Academy of Allergy and Clinical Immunology 2016.