Diagnostyka alergii cz. 1 Całkowite IgE

Stężenie całkowitego IgE w surowicy oznacza się za pomocą metod immunoenzymatycznych, takich jak ELISA, czy immunochemicznych (dominują modyfikacje metody immunochemiluminescencji).

Badanie potwierdza alergiczne pochodzenie objawów, jednakże jego przydatność kliniczna jest ograniczona, ponieważ przy prawidłowych wynikach nie można wykluczyć alergii, a z kolei wyniki powyżej górnej granicy normy występują także w innych chorobach, takich jak:

• infekcje pasożytnicze,
• mononukleoza zakaźna,
• pęcherzyce,
• nowotwory limfoproliferacyjne (chłoniak Hodgkina, szpiczak IgE),
• marskość alkoholowa wątroby,
• zespół nerczycowy,
• polekowe śródmiąższowe zapalenie nerek,
• wrodzone niedobory odporności, takie jak zespół Hioba, zespół DiGeorge’a, zespół Wiskotta i Aldricha.

Wyniki wyraża się w sposób ilościowy – w międzynarodowych jednostkach IU/ml (gdzie 1 IU/ml = 2,44 ng/ml) lub rzadziej półilościowy – w skali od 0 do 6. Wartości referencyjne zależą od grupy wiekowej i szczyt osiągają w wieku wczesnoszkolnym:

• noworodki – 5–10 IU/ml,
• niemowlęta w 1. roku życia – 30 IU/ml,
• dzieci w wieku 7–10 lat – ok. 300 IU/ml,
• dorośli – < 100 IU/ml.

Im wyższe stężenie całkowitego IgE tym alergia bardziej prawdopodobna.

Gdzie znajduje się najbliższe laboratorium wykonujące badania na alergie?

Zastanawiasz się „gdzie mogę wykonać testy alergiczne”? Skorzystaj z naszej wyszukiwarki na górze strony. Dzięki temu dowiesz się, gdzie znajduje się najbliższe laboratorium wykonujące badania na alergie w Twojej okolicy.

Źródło:

Interna Szczeklika 2017, P. Gajewski, A. Szczeklik, Kraków 2017, wyd. 8

Diagnostyka alergii (cz. 2 Swoiste IgE)