Identyfikacja reakcji krzyżowych cz. 3: Molekularne testy serologiczne I

Klasyczne testy serologiczne, używane w alergologii, to bardzo powszechne i skuteczne narzędzie do potwierdzania obecności specyficznych przeciwciał IgE, świadczących o uczuleniu. Takie testy opierają się na pełnych ekstraktach alergenowych, co jest wystarczające do wskazania źródła alergii, np. pyłku tymotki łąkowej czy brzozy, ale nie pozwala na określenie, przeciwko której składowej alergenu (tzw. komponentowi) produkowane są przeciwciała. Brak wiedzy dotyczącej alergii na konkretny komponent utrudnia jednoznaczne stwierdzenie, na jakie inne źródła alergenów pacjent może reagować krzyżowo oraz czy otrzymane wyniki nie są spowodowane właśnie reaktywnością krzyżową przeciwciał.

Informacja na temat uczulenia na konkretne białko jest ważna, ponieważ niektóre komponenty są związane z pierwotnymi objawami alergii – mówimy wtedy o tzw. komponentach specyficznych dla danego źródła alergenu, np. w przypadku tymotki takimi komponentami są Phl p1 i Phl p5 – a inne są odpowiedzialne za występowanie reakcji krzyżowych nawet z daleko spokrewnionymi gatunkami, np. dla wspomnianej tymotki są to białka Phl p7 (polkalcyna) i Phl p12 (profilyna), reagujące krzyżowo z wieloma innymi gatunkami roślin.

Możliwość identyfikacji przeciwciał przeciwko komponentom alergenowym dają molekularne testy alergologiczne. Wykorzystują one pojedyncze komponenty, oczyszczone ze źródła alergenu lub wyprodukowane metodami inżynierii genetycznej, które są dedykowane diagnostyce alergii dotyczącej konkretnych  alergenów, np. EUROLINE DPA-DX Profil Pediatryczny zawiera komponenty mleka, orzeszków ziemnych, jaja kurzego oraz brzozy, a EUROLINE DPA-Dx Pyłki – wybrane komponenty pyłków brzozy i tymotki łąkowej.

Identyfikacja reakcji krzyżowych (cz. 1: Klasyczne testy serologiczne I)
Identyfikacja reakcji krzyżowych (cz. 2: Klasyczne testy serologiczne II)
Identyfikacja reakcji krzyżowych (cz. 4: Molekularne testy serologiczne II)