Identyfikacja reakcji krzyżowych cz. 2: Klasyczne testy serologiczne II

Istnieje również metoda, która pozwala stwierdzić, czy wykryte przeciwciała anty-CCD wpłynęły w jakikolwiek sposób na wynik testu serologicznego. Taką możliwość daje EUROIMMUN anty-CCD Absorbent (wkrótce w ofercie).

W przypadku wykrycia przeciwciał anty-CCD w teście alergologicznym można wykonać drugie badanie, w którym używa się anty-CCD Absorbentu, zawierającego reszty CCD przyłączone do specjalnych cząsteczek. Podczas preinkubacji surowicy pacjenta z anty-CCD Absorbentem wszystkie przeciwciała anty-CCD zostaną związane, dlatego nie zareagują one z resztami CCD alergenów na pasku testowym. Po absorpcji przeciwciał anty-CCD możliwe są trzy sytuacje:
• uzyskanie takiego samego stężenia specyficznych przeciwciał jak w próbce pierwotnej, co oznacza, że przeciwciała anty-CCD nie wpłynęły na wynik
• uzyskanie niższego stężenia specyficznych przeciwciał, czyli przeciwciała anty-CCD zawyżyły pozytywny wynik dla danego alergenu
• uzyskanie wyniku negatywnego specyficznych przeciwciał, co oznacza, że wynik badania próbki pierwotnej był fałszywie pozytywny – spowodowany obecnością przeciwciał anty-CCD, a nie specyficznych dla alergenu IgE.

Pod tym linkiem znajduje się przykładowy wynik z użyciem anty-CCD Absorbentu. Surowica pacjenta, u którego w pierwszym teście wykryto przeciwciała anty-CCD, została ponownie zbadana na obecność specyficznych przeciwciał po usunięciu przeciwciał anty-CCD za pomocą EUROIMMUN anty-CCD Absorbenta.

Identyfikacja reakcji krzyżowych (cz. 1: Klasyczne testy serologiczne I)
Identyfikacja reakcji krzyżowych (cz. 3: Molekularne testy serologiczne I)
Identyfikacja reakcji krzyżowych (cz. 4: Molekularne testy serologiczne II)