Alergia na zwierzęta domowe cz. 1 Alergia na psa

Głównym źródłem alergenów, w przypadku alergii na psa, są ślina i naskórek zwierzęcia. Najważniejszym alergenem jest Can f1, który należy do rodziny białek zwanej lipokalinami (o których pisaliśmy tutaj), jest wytwarzany w komórkach nabłonkowych języka. Około 70% właścicieli psów wykazuje obecność przeciwciał IgE, skierowanych przeciwko Can f1. Podobnie jak w przypadku alergii na kota, samce w porównaniu do samic, produkują największą ilość uczulającego alergenu.

Mimo wykazanych różnic w stopniu wytwarzania alergenów pomiędzy rasami, zmienność osobnicza jest tak duża, że nie można stwierdzić istnienia rasy „hipoalergicznej”.
Sierść sama w sobie nie uczula, a jest jedynie wektorem, który przenosi alergeny zawarte w ślinie czy naskórku zwierzęcia.

Warto pamiętać, że alergeny produkowane przez psy są obecne właściwie wszędzie w otoczeniu, nawet tam, gdzie pies nigdy nie postawił łapy. Wynika to z faktu, że te małe cząsteczki z łatwością przenoszone są przez osoby, mające kontakt z psami, na ubraniach i innych elementach garderoby. Oczywiście najwięcej psich alergenów znajduje się w mieszkaniach i domach, gdzie przebywa zwierzak. Najbezpieczniejszym sposobem na pożegnanie się z alergią jest usunięcie ze środowiska źródła problemu. Jest to często trudne ze względu na przywiązanie właścicieli, którzy psa traktują jak członka rodziny. W takim przypadku należy pamiętać o odpowiedniej higienie psa, dokładna kąpiel minimum raz w tygodniu, dokładne wyczesywanie, pies powinien spać i przebywać na swoim posłaniu.

Jak sprawdzić czy dziecko ma alergię na psa?

Podobnie jak w przypadku alergii na kota, diagnostyka może opierać się na testach skórnych, jednak zaleca się wykonywanie testu z krwi na obecność specyficznych przeciwciał IgE.